aktualności
11 lutego – Międzynarodowy Dzień Kobiet i Dziewcząt w Nauce
11 lutego 2023
Dziś 11 lutego, obchodzimy Międzynarodowy Dzień Kobiet i Dziewcząt w Nauce – święto ustanowione przez Zgromadzenie Ogólne ONZ na wniosek organizacji, które wspierają i doceniają dostęp kobiet i dziewcząt do nauki. Jako organizacja wspierająca kobiety w dążeniu do realizacji ich marzeń i celów, życzymy Wam ludzi, którzy będą wspierać realizację tych marzeń, dawać Wam narzędzia i pomoc w dążeniu do spełnienia i znalezieniu swojej drogi.
Podlinkowujemy Wam oświadczenie Pani Simy Bahous, Dyrektorki Wykonawczej UN ds kobiet, z okazji Międzynarodowego Dnia Kobiet i Dziewcząt w Nauce, 11 lutego 2023 r.
.
A my z okazji obchodzonego dziś 11 lutego Międzynarodowego Dnia Kobiet i Dziewcząt w Nauce zadałyśmy pytanie kobietom, co jest ich zdaniem ważne we wspieraniu młodych dziewczyn, które chcą rozwijać karierę naukową, zawodową. A dziewczynki zapytałyśmy czy chciałyby zostać naukowczyniami i co to wogóle dla nich znaczy (odpowiedzi dziewczynek na samym dole, warto dotrwać!)
.
Kobiety – Co jest Twoim zdaniem ważne we wspieraniu młodych dziewczyn, które chcą rozwijać karierę naukową?
.
„Wydaję mi się, że bardzo ważna jest edukacja o systemach grantowych i o możliwości uczestnictwa w programach międzynarodowych – Polska nauka jest tak tragicznie niedofinansowana, że często jedyną możliwością kontynuacji jakiegoś projektu jest wyjazd za granicę.
Ważne jest też wsparcie finansowe i socjalne – prowadząc badania i robiąc doktorat, młode naukowczynie muszą często rezygnować z posiadania dzieci, bo ich pensja na uczelni jest tak mała, że nie stać ich na żłobek i przedszkole.”
.
Ewa Prędka, pedagożka, szkoleniowczyni
„Moim zdaniem by wspierać młode kobiety potrzebne są działania, wsparcie, przykłady które pozwolą kobietom zbudować przekonanie – mogę to zrobić, mogę rozwijać karierę naukową, mogę się doskonalić. Nie tylko powtarzanie im tego, ale również dawanie im możliwości, przestrzeni by tego doświadczyły. Potrzeba jest również świata w którym dla innych kobiet i mężczyzn będzie naturalne, że każdy bez względu na płeć, kolor oczu, czy jakikolwiek inny parametr może rozwijać się i doskonalić się w wybranej przez siebie dziedzinie, jeśli właśnie tego chce.”
.
Edyta Sielicka, doktorka nauk społecznych w dyscyplinie pedagogika.
„W skrócie dla mnie – partnerstwa, które zakłada dostrzeganie równości w kompetencjach.
Partnerstwa, które zakłada różnorodność wynikającą z naszych cech osobowości, nie płci.
Ta równość ma być odpowiedzią na indywidualne kompetencje, potrzeby, możliwości.”
.
Anna Kwiatkowska, doktorka nauk medycznych, chirurżka.
„Ważne jest, aby wszystkie młode kobiety myślące o karierze naukowej przede wszystkiem wiedziały, że mogą wszystko, płeć nie jest czynnikiem warunkującym zdolności. W świecie naukowym zdominowanym przez mężczyzn szczególnie trzeba wspierać młode kobiety, aby odważyły się mówić głośno o swoich dokonaniach i sukcesach tak, by pozytywny przekaz dodawał skrzydeł kolejnym osobom.”
.
Aleksandra Katarzyna Gawlikowska-Sroka dr hab. n. med, lekarka
„Przede wszystkim równe traktowanie i wiara, że ich możliwości i potencjał jest równy jak w przypadku mężczyzn, brak stygmatyzacji, że nadają się do wybranych zawodów, specjalizacji, a najlepiej do opieki nad dziećmi i mężem. A tak technicznie to ciągle wsparcia warsztatami, sposobami by nie tracić wiary w siebie, by sobie odpuszczać i dbać o siebie, umacniać wiarę i możliwości w osiągnięciu celu, który dla nas jest ważny i nas buduje, a niekoniecznie spełnia oczekiwania jakie ma otoczenie względem nas. Ważne jest, by znaleźć mentora, który nas wspiera i pokazuje ścieżki i sposoby, wymogi, nieważne czy kobieta czy mężczyzna. Ale z tym niestety jest ciezko. Moje doświadczenia są raczej kiepskie w tym zakresie. Do wszystkiego musiałam dotrzeć sama, bez wsparcia z kłodami i mobbingiem.”
.
dr Helena Chmielewska-Szlajfer, Katedra Zarządzania W Społeczeństwie Sieciowym, Akademia Leona Koźmińskiego
„- Mentoring, osoba z doświadczeniem, która będzie służyć radą merytoryczną i życiową. Może to być promotor/ka, ale nie musi
– Dbanie przez szefa/ową o równowagę między życiem zawodowym i prywatnym młodych naukowców/czyń. Osoby szczególnie na początku drogi naukowej są często przeciążone trudną, wymagającą pracą, której mają się w pełni poświęcić. Czasem kosztem zdrowia, szczególnie psychicznego, a w przypadku kobiet dodatkowo kosztem planów posiadania dzieci.
– Świadomość realiów finansowych – i aktywny lobbying na rzecz ich poprawy, jeżeli polska nauka ma się kompletnie nie rozpaść: w Polsce kariera naukowa nierzadko wiąże się z biedowaniem i z uzależnieniem od czasowych grantów.
Wspieranie przez osoby na wyższych stanowiskach obejmowania przez kobiety funkcji decyzyjnych i zarządczych w instytucjach naukowych. Polskie statystki pokazują gigantyczną dysproporcję – im wyżej w hierarchii naukowej, tym kobiet jest mniej.”
.
Zuzanna Rudzińska-Bluszcz, radczyni prawna, prezeska Zarządu Fundacji Client Earth Prawnicy dla Ziemi
„Mam 40 lat i 17 lat zycia zawodowego za soba. Były trudne momenty: bezsilności, kiedy zostawałam sama z problemami których nie umiałam rozwiązać; złości na nierówne zasady rozwoju i awansu; zmęczenia. Pewnie zrezygnowałabym na rzecz spokojniejszej pracy gdyby nie ludzie, których spotkałam na swojej drodze – kobiety, które mnie inspirowały i przekazywały bezinteresownie swoj know-how; bardziej doswiadczeni, którzy we mnie uwierzyli i dodawali oruchy. Do kariery kobiet dochodzą dodatkowe dylematy: macierzyństwo (tak/nie/kiedy?), konieczność przebijania szklanego sufitu, kruszenia stereotypów. Dlatego szczególnie ważne jest, by je wspierać i dawać to, co jest dostępne męskim naukowcom od dekad a nawet stuleci.”
.
Prof. dr hab. Monika Proczko-Stepaniak, lekarka
„Wiem jakie są realia równouprawnienia, udział w głosowaniu kobiet w Szwajcarii ma tyle lat co ja, Polska niedawno obchodziła 100-lecie, będąc liderem w Europie w tej kwestii. Stąd na pewno dostęp do szkolnictwa i rozwijania karier naukowych przez kobiety jest istotnym problemem, ale tak naprawdę czy w ogóle powinniśmy obchodzić taki dzień? Czy nie powinien to być dzień Międzynarodowego Dnia Nauki?
Zwłaszcza ten drugi człon – dziewcząt w nauce – brzmi jak z czasów pensjonarek.
Sama odmówiłam udziału w sesji o podobnej tematyce, organizowanej przez naszego rektora. Dlaczego tak bardzo musimy podkreślać, że kobieta w nauce jest czymś wyjątkowym, a może wręcz dziwnym? Oczywiście zdaję sobie sprawę z kontekstu przypisanych społecznie ról kobietom, które maja się bardziej poświęcać rodzinie.
Kobiety są ambitne i myślę, że nie potrzebują szczególnego wsparcia jednostek naukowych, a bardziej właśnie wsparcia w próbach zmiany świadomości społecznej na temat roli kobiet, stwórzmy systemy wspierania kobiet, żeby nie musiały dokonywać wyborów pomiędzy rodziną a karierą naukową. Żeby szefowie kobiet, które zachodzą w ciążę nie łapali się za głowę jakie to nieszczęście się stało i że więcej kobiet w reprodukcyjnym wieku nie warto zatrudniać. Polskie młode kobiety z jakiegoś powodu w ogóle nie planują macierzyństwa, bo wiedzą, że to będzie kolidowało z ich karierą, sama jako kobieta nie posiadająca dzieci jestem tego przykładem.
Tu widzę największa rolę państwa, żeby wspierać kobiety na tej płaszczyźnie.
Jak ten aspekt się poprawi na pewno kobietom będzie łatwiej rozwijać swoje kariery i to nie tylko w nauce.”
.
Prof. Iwona Ługowska, MD, PhD
„Sukces jest w równowadze między rodziną, karierą naukową a czasem dla siebie…”
.
Magdalena Kulczycka, PhD, biotechnolożka
„Według mnie bardzo wspierajace jest myslenie ze marzenia nie maja granic i myslenie w stylu #ThinkBIG to podstawy, a w ich realizacji wielką moc ma #wspolpraca z innymi kobietami, a nie wzajemne zwalczanie.”
.
Joanna Lipner, Managing Director w Pikralida
„Według mnie ważne jest budowanie sieci kontaktów z naukowacami z Polski i świata oraz z osobami pracującymi w działach B+R.
Dyskusje/kontakty z różnymi osobmi inspirują, stwarzają możliwość wymiany doświadczeń i angażowania się multidyscyplinarne, międzynarodowe projekty. Kontakty z działami B+R przedsiębiorstw pomagają ukierunkowywać prowadzone prace naukowe i stwarzają możliwości do komercjaliacji. Wg mnie nadal istnieje potrzeba budowania mostów łączących naukę i biznes.
Tak jak w każdej innej branży, warto budować swój wizerunek i opowiadać o prowadzonych badaniach. Tylko w ten sposób świat będzie mógł się o Was i Waszych badaniach dowiedzieć.”
.
Dziewczynki – Czy chciałabyś zostać naukowczynią? Co to dla Ciebie znaczy?
.
Hania lat 4
„Najpierw to chciałam być kotem albo psem. Ale się namyśliłam, że będę weterynarką, żeby leczyć pieski.”
.
Marynia lat 15
„Chciałabym. Naukowczyni jest odkrywcą.”
.
Sofia lat 10
„Nie, bo to nudy. Naukowczyni musi siedzieć w laboratorium i mnie to nie interesuje.”
.
Ania lat 10
„Tak, chciałabym zostać taka naukowczynią, która odkrywa różne rzeczy, takie o których ludzie myślą, że dziewczyny nie mogą.”
.
Zofia lat 8
„Czy Inżynierka to też naukowczyni ?
Jeśli tak, to może bym chciała, ale jeszcze nie umiem i nie chcę się decydować kim będę.
Bycie naukowczynią to dla mnie znaczy to, że jestem mądra i mogę odkrywać różne rzeczy. Czuję, że mogę odkryć coś nowego, co wszystkich zadziwi, ale czuję też, że muszę również przykładać się do nauki i mieć dobre oceny w szkole.”
.
Matylda lat 6
„A co do naukowczyni?”
A kim chcesz zostać?
„Chirurżką i weterynarką. I tak będę leczyć ludzi i zwierzęta na zmianę”
.
Jagna lat 7
„Absolutnie nie.”
.
Iga lat 10 – odpowiedź przekazana przez mamę:
Może być ale dodatkowo musiałaby pracować w stajni i jeśli robiłaby w nauce to w biologii, badałaby rośliny.
Jagna i Iga są zgodne co do tego, że praca naukowa polega na badaniu różnych rzeczy.
