Gdzie się podziały wszystkie kobiety w chirurgii?
Sytuacja kobiet w chirurgii wygląda podobnie w wielu krajach. W USA, mimo że kobiety stanowią ponad połowę kandydatów na studia medyczne i 35% praktykujących lekarzy, rzadko wybierają specjalizacje chirurgiczne. Niecałe 25% specjalistów spośród 10 specjalizacji chirurgicznych to kobiety (w ortopedii zaledwie 5.3%). Jedynie w położnictwie i ginekologii jest więcej lekarek niż lekarzy (57%). (AAMC, 2017)
“Kobiety w chirurgii zmagają się z tymi samymi problemami, co kobiety w innych zawodach zdominowanych przez mężczyzn – prawniczki, bankierki i inżynierki.” mówi Sarah Blair – profesor chirurgii na University of California, San Diego, School of Medicine, wiceprzewodnicząca do spraw dydaktycznych na oddziale chirurgii.
“Nie ma prostych rozwiązań. Jednak my będziemy wywierać presję, dopóki tego nie naprawimy.”
Rezydentura z chirurgii jest długa i kobiety często napotykają na przeszkody w pogodzeniu życia prywatnego z zawodowym np. przez wzięcie urlopu macierzyńskiego.
“Życie toczy się dalej w trakcie rezydentury z chirurgii” mówi Sareh Parangi, profesor chirurgii w Harvard Medical School, Massachusetts General Hospital i przewodnicząca Związku Kobiet w Chirurgii. Wiele kobiet rezygnuje z podjęcia specjalizacji chirurgicznej w wieku rozrodczym. Tym, które się na to decydują pomaga świadomość, że są kobiety, które cieszą się zarówno udaną karierą w tej dziedzinie jak i macierzyństwem.
Stephanie Bonne, adiunkt chirurgii w Rutgers New Jersey Medical School stara się pokazywać studentom i rezydentom (zarówno kobietom jak mężczyznom), że istnieje życie poza salą operacyjną. Demonstruje to, mówiąc przy nich nie tylko o zainteresowaniach medycznych czy badaniach. Celowo opowiada również o swoim życiu rodzinnym i dzieciach.
W dążeniu do równości płci nie chodzi o to, żeby kobiety stanowiły 50% w każdej dziedzinie czy specjalizacji. Chodzi o to, żeby nie rezygnowały ze swoich marzeń, a każda dziewczyna mogła wybrać taką karierę, w jakiej się spełni. Normalizujmy bycie mamą-chirurżką i pokazujmy, że w każdym zawodzie jest miejsce na życie poza pracą. Tego typu zmiany wymagają czasu i cierpliwości ale pamiętajmy, że warto. Wszystko co robimy dziś, ułatwi sytuację następnym pokoleniom kobiet w chirurgii. To dla nich walczymy o lepsze jutro.
Przeczytaj artykuł:
